- şuluqluq
- is.1. Nadinclik, dəcəllik. Şuluqluq eləmək.2. Hərc-mərclik, araqarışma, qarışıqlıq, çaxnaşma, iğtişaş, özbaşınalıq. // Qovğa, mərəkə, həngamə, qarışıqlıq. Bəzən yerbəyerdən mütrübü çağırardılar. Şuluqluq başlanardı. H. S.. <Cavan oğlan:> Şuluqluqdan qardaş qardaşı itirir. M. C.. Şuluqluq düşmək – ara qarışmaq, qayda, nizam pozulmaq, çaxnaşma düşmək. Hamı yığılır. «Nə oldu, nə oldu!» deyib, aralaşdırırlar, şuluqluq düşür. Ü. H.. Şuluqluq salmaq – aranı qarışdırmaq, qarışıqlıq salmaq, qalmaqal salmaq, nizamsızlıq törətmək. <Mirzə Cəmil> xeyli düşünüb-daşınandan sonra bu qərara gəldi ki, fəhlələr arasında şuluqluq salan Ataşdır. Ə. Vəl.. Ucqar stansiyalarda şuluqluq salan silahlı hərbçilərə rast gəlmək olar. Ə. Ə..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.